Discovering new places

De paasvakantie is ongeveer op de helft, Jolien en ik zijn net terug van Bonaire en dus is het tijd om Suriname beter te leren kennen. Mijn tweede tripje in Suriname, maar deze keer naar het binnenland; Brownsberg en Ston Island. Voor veel Surinamers de Brownsberg de eerste kennismaking met het binnenland. En zo ook voor mij. Na ongeveer 2 uur rijden, inclusief een lange, hobbelige weg kwamen we aan op de plek van bestemming. Het Brownsberg natuurpark ligt op 112 kilometer ten zuiden van Paramaribo. Bovenop het plateau, waar onze tocht begon, konden we uitkijken over het Brokopondostuwmeer en de uitgestrekte groene jungle.

Na genoten te hebben van dit prachtige uitzicht begonnen we dan echt aan onze tocht naar de Irenewaterval. Omdat het de afgelopen dagen behoorlijk geregend had, waren de paden modderig en glad. Een half uur later kwamen we bij een splitsing. Links gingen we naar de Leovallen, vernoemd naar de ontdekker, oom Leo, rechts gingen we verder naar de Irenewatervallen, vernoemd naar de gelijknamige Nederlandse prinses. De tocht naar de laatst genoemde waterval zou nog ongeveer drie kwartier duren. Voetje voor voetje gingen Jolien en ik, soms hand in hand om vallen te voorkomen, voorzichtig de berg af.

Onderweg kwamen we verschillende gifkikkers tegen. Deze dieren kunnen voor hun omvang erg veel geluid maken om andere dieren af te schrikken. Ook hebben we verschillende brulapen horen brullen en konden we plaatsen nemen op een liaan. Plaats nemen op een liaan? Ja, deze liaan had de vorm van een schommel. Deze houtige klimplanten zijn enorm sterk en dus konden we er ook echt op gaan zitten. Nog een weetje, lianen heb je in vrouwelijke en mannelijke soorten. De mannelijke soorten zijn vaak veel sierlijker in de natuur. Dit in tegenstelling tot de mensensoort, waar vrouwen vaak ‘sierlijker’ zijn.

Genoeg weetjes over de natuur en door met de tocht. Aangekomen bij de Irenewatervallen konden we een verfrissende ‘douche’ nemen onder de waterval. Die verfrissing was wel even nodig, want door de luchtvochtigheid en de toch iets wat zware tocht was iedereen inmiddels behoorlijk bezweet. Snel omkleden, het water in, even een stukje klimmen en daar stonden we dan. Een ervaring om nooit te vergeten. Het water was koud, maar omdat we in ons appartement ook geen warm water hebben, waren we daar ondertussen al wel aan gewend.

Opgefrist en vol goede moet konden we weer terug naar boven. Nog steeds waren de paden modderig en glad, maar ondanks dat klimmen zwaarder was dan dalen was de tocht naar boven beter te doen dan naar beneden. Weer gearriveerd bij de splitsing gingen we nu verder na de Leovallen. Deze tocht naar beneden was veel steiler dan die naar de Irenevallen. Niet iedereen ging dan ook mee naar beneden, maar toch vond ik het zeker de moeite waard. Deze waterval was kleiner dan de vorige, maar desalniettemin zeker niet minder mooi. We lagen iets achter op schema en dus zijn we snel weer omhoog geklommen om vervolgens terug te gaan het plateau.

Weer terug op het plateau kregen we een hapje eten en konden we ons even omkleden om vervolgens te vertrekken naar Ston Island. Dit is een schiereilandje aan de voet van de Brownsberg. Hier konden we onze spullen uitpakken en stond de BBQ al weer voor ons klaar. Ston Island, de naam zegt het al, is een eilandje en dus is er strand. En strand staat ongeveer gelijk aan een kampvuur en zodoende is er, na het genot van een mariënburgcocktail en kampvuur gemaakt op het strand. Een mariënburgcocktail wordt gemaakt in een halve watermeloen. De meloen is van tevoren uitgehold en de drank (90% !) is gemixt met vruchtensap en vruchten uit blik.

De volgende ochtend zijn we stuwmeer opgegaan om piranha’s te vissen. Helaas hebben we niets gevangen en zijn we naar een klein eilandje in het meer gevaren om daar eventjes te gaan zwemmen. Hier zwommen kleine visjes die dode huidcellen van je lichaam af eten. De huid weer gereinigd en klaar om terug te gaan stapten we allemaal de boot weer in. Teruggekomen op Ston Island kregen we een lunch en was er ook nog de mogelijkheid om nog even te vissen. De hengels gingen dus weer uit, maar je raadt het al, weer niets. En dus was ik er wel weer een beetje klaar mee. De spullen werden ingepakt en de terugreis over de hobbelige weg begon.

Een actieve, maar ook relaxte trip naar het binnenland van Suriname. Mijn eerste kennismaking met de Amazone. Gedoucht onder een waterval en gevist naar piranha’s. Een trip om nooit te vergeten.

Liefs!