First days arrived

Na een lange vlucht zijn Jolien en ik goed aangekomen in Suriname! Op advies van Anke, Leila, Lucas, Mathijs en Romy zaten Jolien en ik bij de landing al helemaal klaar om het vliegtuig snel te verlaten om lange wachtrijen bij de douane te vermijden.

Toen we het vliegtuig, als één van de eerste, uitstapten kwam de warme, benauwde lucht ons tegemoet. Eenmaal op vaste grond vonden we het toch wel leuk om nog wat foto’s te maken. En ondanks dat we het vliegtuig snel hadden verlaten, kwamen we als één van de laatste aan bij de douane. Daar ging ons plan, dat werd wachten…

Nadat we onze koffers van de bagageband hadden gehaald, liepen we richting de taxi’s. Hier aangekomen stapten we met nog twee anderen, een oudere man die zijn vrouw op zou gaan zoeken en een Duitser die hier zijn vakantie zou vieren, de taxi in. Beiden werden eerder afgezet dan wijzelf. Maar voordat we alle adressen zouden bereiken, moesten we eerst een groot aantal drempels trotseren. We hoorden de onderkant van de auto regelmatig over het wegdek schrapen. Maar goed, ook deze reis hebben wij, en ook de auto, overleefd.

Na lang zoeken in de wijk bereikten wij ons appartement. De huisbazin was niet thuis, maar we werden met open armen ontvangen door de anderen. Samen hebben we nog even gezeten en wat gedronken. Maar Jolien en ik waren moe en behoorlijk hersendood en besloten om naar bed te gaan. Eenmaal in ons appartement hebben we toch nog onze koffers wat uitgepakt en onze klamboes na enig gestuntel opgehangen. Uiteindelijk zijn we na een lange dag rond een uur of 2 gaan slapen.

De volgende ochtend werden we meteen verwacht op de hogeschool, het IOL. Hier hebben we onze begeleiders van onze stage ontmoet. Toen we terug fietsen naar ons appartement was het erg uitkijken, onderweg werd ik namelijk bijna van m’n fiets gereden. Ofja, dat is misschien wat overdreven, maar de spiegel van de auto kwam tegen mijn stuur en sloeg dubbel. Eenmaal ‘thuis’ hebben we ons omgekleed en zijn we met z’n allen gaan zwemmen bij ‘De Vos’. ’s Avonds heb ik nog met pap, mam en Tim geskyped om te laten weten dat we goed waren aangekomen en heb ik het appartement aan hen laten zien.

Donderdag moesten we bij de vreemdelingendienst zijn om ons visum te verlengen. Er moest een stempel in ons paspoort gezet worden. Anke, Leila, Lucas, Mathijs en Romy hadden ons al op de hoogte gebracht van al het werk wat we hier nog voor ons visum zouden moeten gaan doen. En dat bleek wel, we hebben minstens een half uur moeten wachten voor één stempel in ons paspoort. Hierna zijn we met onze begeleider van het IOL naar onze stagescholen geweest en hebben we kennis gemaakt bij de directrices van beide scholen.

Tijdens deze kennismaking kwamen we erachter dat de docenten zich hier een stuk conservatiever moeten kleden dan dat wij in Nederland gewend zijn. Onze sneakers konden echt niet en onze broeken zaten te strak. Ik moet zeggen dat ik dit apart vond, vooral omdat we de vorige dag op het IOL onze kleding hadden laten ‘keuren’ en toen alles in orde was. Echter vind ik het niet erg om mijzelf daarop aan te passen en zij Jolien en ik op zoek gegaan naar nieuwe schoenen.

De volgende dag hebben Jolien en ik grote schoonmaak gehouden in ons huisje van maar liefst drie uur. Dat was toch wel even nodig, ondanks dat alles er op het eerste gezicht prima uitzag. Na deze intensieve bezigheid zijn we weer lekker gaan zwemmen bij het inmiddels toch al bekende zwembad ‘De Vos’.

Tot zover de eerste dagen in Paramaribo.

Liefs!